[Sprawdzam] Zimowe przekąski (część 1.)

Deklazon | 2024 | PC | horror • kosmici

Spotkanie z They Are Here: Alien Abduction Horror przesuwałam w dół kolejki od paru miesięcy – spodziewałam się kiepskiego horroru pełnego źle animowanych jump scare’ów i stresujących sekwencji pościgowych. Oczywiście to wszystko nadal może zadziać się w pełnej wersji, ale to, co widziałam w demie, kojarzy mi się z odcinkiem „Z archiwum X” i podobało mi się bardzo. Spowita ciemnością nocy farma, nietypowe światła na niebie, które jako dziennikarz muszę natychmiast sfotografować, notatki dotyczące porwania przez Obcych, dziwne rysunki dziecka, relacje członków rodziny... Wszystko to aż się prosi, by w okolicy nazajutrz pojawili się Fox „To na pewno Obcy!” Mulder i Dana „Na pewno istnieje inne wytłumaczenie” Scully. Atmosfera mnie kupiła i będę wyglądać przyszłorocznej premiery. Oprócz dema gra oferuje także prolog, opowiadający o wydarzeniach z przeszłości i pozwalający wcielić się w żołnierza służącego w okolicznej bazie wojskowej, jednak nie miałam go okazji przetestować i – skoro wiem już, że produkcja mnie interesuje – chyba wstrzymam się do premiery. I want to believe!

Newfangled Games | 2024 | PC, PS5, PS4, XSX, XBO, NS, And, iOS | logiczna • składanie papieru

Przynajmniej rok trzymałam Paper Trail na liście dem do ogrania, nim w końcu się zdecydowałam, skuszona wyjątkową oprawą wizualną – szkoda tylko, że tak późno! W tradycyjnej grze logicznej Newfangled Games wcielasz się w dziewczynę, która opuszcza dom i podróżuje przez papierowe mapy, dające się na różne sposoby składać: z lewej, z prawej, z góry, z dołu, z każdego rogu, a do tego jeszcze w różnym stopniu. W ten sposób bohaterka przesuwa elementy otoczenia (np. mosty) i tworzy rozmaite przejścia. Mechanika jest w gruncie rzeczy bardzo prosta – dalej pojawiają się już tylko układanie wzorów na posadzce i przesuwanie ciężkich posągów – ale zaangażowała mnie na tyle, że ostatecznie ukończyłam demo, mimo że musiałam je rozbić na dwie krótkie sesje.

Little Arrow Games | już dostępne | PC | pieczenie pizzy • minigierki

Dzień po tym, jak ukończyłam demo Manitas Kitchen, ukazała się pełna wersja gry, więc od razu uprzedzam, że poniższe wrażenia jej nie dotyczą. Moje doświadczenie z wycinkiem rozgrywki spowodowało we mnie uczucia bardzo mieszane. Z jednej strony podobała mi się głupawa, urocza konwencja z tyranozaurem piekącym pizzę, w porządku były także minigierki w kuchni (ciasto, sos, składniki, pieczenie, wydawanie). Z drugiej jednak do szewskiej pasji doprowadzały mnie sterowanie (konieczność korzystania z kontrolera z powodu niedziałającej klawiatury, konfundujące przywoływanie pomocników czy to, że z niektórych minigierek wychodzi się jednym przyciskiem, a z innych drugim) oraz mechanika stresu (dinozaur szybko się denerwuje i powoli chodzi, więc często nie zdąża nawet dotrzeć do mającego go zrelaksować krzesła). W efekcie tego wszystkiego gra raczej mnie frustrowała, niż sprawiała mi przyjemność. Notorycznie myliłam przyciski, nie dawałam rady upiec więcej niż jednej pizzy dziennie i mimowolnie zamykałam restaurację w najgorszym możliwym momencie z powodu nagromadzenia stresu. Jeśli twórcy nie poprawili tych elementów przed premierą – a wątpię, by to zrobili, bo niestety dzień to prawdopodobnie za mało... – nie wróżę Manitas Kitchen świetlanej przyszłości.

„Sprawdzam” to cykliczny segment, w którym co poniedziałek przyglądam się trzem ogrywanym akurat produkcjom – głównie niezależnym, ale nie tylko. Jeżeli ci się podoba, zachęcam do rzucenia okiem na POPRZEDNIE ODCINKI. 

Jeśli masz ochotę razem ze mną poznawać nowe tytuły, zapraszam na MÓJ KANAŁ NA TWITCHU (od wtorku do soboty po 12). Do zobaczenia!