[Sprawdzam] Hazard, okultyzm i piesio

Midnight Games EIRL | PC | logiczna • kooperacja

Rozbrajanie bomby jest super, ale jak się okazuje, tym, czego brakowało Keep Talking And Nobody Explodes, był okultyzm. Exorcise the Demons polega z grubsza na tym samym – jedna osoba widzi tylko ekran z grą, a druga jedynie instrukcję, po czym współpracując, muszą wykonać serię zadań w określonym czasie. W grze studia Midnight Games należy dokonać egzorcyzmu, a jeśli cokolwiek się po drodze zawali, rytuał się nie udał i zabija cię demon. To dość dobry pomysł, bo czasem graczom wydaje się, że wszystko zrobili perfekcyjnie, a tu zgon niespodzianka! Sekwencje są odpowiednio zróżnicowane – odgadywanie jego imienia, układanie świeczek w odpowiedniej kolejności, aktywacja kryształów, której jeszcze nie rozgryzłam, czy rysowanie symboli na podstawie run. Gra jest fantastyczna i żałuję tylko, że choć miałam ją od dawna, sięgnęłam po nią tak późno. W chwili pisania tekstu mam za sobą prawie połowę fabuły, a developerzy wprowadzili do gry także wyzwania dzienne z różnymi rytuałami i klątwami (utrudnieniami, np. wizualnymi), jednak na razie nie miałam okazję ich przetestować, bo chwilowo skupiam się na trybie fabularnym. Jeśli macie angielski na dobrym poziomie (instrukcja nie ma polskiej wersji językowej), bierzcie Exorcise the Demons w ciemno.

tha ltd. | PC, PS5, PS4 | logiczna

To współczesne Lemingi, a w tym konkretnym przypadku gra o mądrym psie i tłumie głupich ludzi. Na każdej zawieszonej w przestrzeni mapie zwierzak wyszczekuje komendy, takie jak zakręt czy skok, by niekończący się pochód dotarł do wyjścia. Coraz bardziej złożone projekty lokacji, co chwilę poszerzany wachlarz dostępnych rozkazów czy możliwość ratowania także złotych postaci w zamian za bonusy sprawiają, że rozgrywka staje się ciekawsza z każdym poziomem. A także bardziej spektakularna graficznie – czasami maszeruje, skacze czy spada w przepaść wiele tłumów naraz. Mnie Humanity podobało się na tyle, że planowałam wrócić do rozgrywki kolejnego dnia, jednak gra z jakiegoś powodu przegrzewała mi komputer tak bardzo, że się wyłączał. Szkoda, bo to interesująca, dynamiczna i ładna wariacja na temat klasycznej mechaniki, w dodatku z przyjemną muzyką, podlana filozoficzną fabułą i oferująca ponoć przeszło dziewięćdziesiąt map. Hau!

Homo Ludens | PC | tycoon • sieć kasyn

Na pierwszy rzut oka Blooming Business: Casino wydaje się stworzone dla mnie – nie dość, że hazard, to jeszcze rozgrywka rodem z Two Point Hospital i stylizowana grafika. Szybko jednak okazało się, że to jeden z tych tycoonów, w których robi się ciągle to samo, tylko na trochę większą skalę. Do prowadzonych przez gracza kasyn przychodzi więcej rodzajów gości, dostaje się nowe meble i więcej obowiązków. Za mało jest tu gry ekonomicznej, za dużo dekorowania kasyna i uciążliwego budowania pomieszczeń. I nie zostało to zrealizowane tak, że aż się chce to wszystko robić – jak choćby w Planet Zoo. Każda mapa to męczące urządzanie od nowa tych samych rodzajów pokoi. Nie bawiłam się przy Blooming Business: Casino źle, choć może to wynikać z paru poprzednich zdań – po prostu szybko zaczęłam się nudzić i wzdychać na początku kolejnych poziomów. Tarzałam się w forsie i nie czułam napięcia związanego z jakimkolwiek ryzykiem, a oprócz tego musiałam czytać marne dialogi z VIP-ami. Blooming Business: Casino nie jest ani złe, ani dobre – to po prostu nijaka, powtarzalna produkcja, którą spokojnie można pominąć.

„Sprawdzam” to cykliczny segment, w którym co poniedziałek przyglądam się trzem ogrywanym akurat produkcjom – głównie niezależnym, ale nie tylko. Jeżeli ci się podoba, zachęcam do rzucenia okiem na POPRZEDNIE ODCINKI. 

Jeśli masz ochotę razem ze mną poznawać nowe tytuły, zapraszam na MÓJ KANAŁ NA TWITCHU (od wtorku do piątku od ok. 12, w soboty od ok. 16). Do zobaczenia!