„Kolekcja pośmiertnych portretów”, czyli co słychać u elda
Zastanawiacie się czasem, co porabiają byli redaktorzy CD-Action? Otóż jeden z niegdysiejszych filarów magazynu, Maciek Jakubski a.k.a. eld, wydał niedawno ciepło przyjętą powieść fantasy!
„Kolekcja pośmiertnych portretów” (fanpage książki najdziecie TUTAJ) to literacki debiut Maćka, którego kojarzyć mogą nie tylko starsi czytelnicy CDA, ale także bywalcy serwisu gol24.pl i ci, przez ręce których przewinął się nasz magazyn Retro. Kiedy eld zasiadł do pisania powieści, jego wybór naturalnie padł na gatunek, którym się fascynował – fantastykę. Zamiast jednak powielać gatunkowe schematy, postarał się je złamać. Oto co o jego dziele pisze wydawca:
Koniec życia nie zawsze oznacza śmierć (no, chyba że ktoś akurat odrąbał ci głowę toporem). Czasami można zatrzymać się gdzieś… pomiędzy. Taki stan ma swoje oczywiste plusy, ale też minusy, o czym przekonał się na własnej skórze Alkkenstan. Czarodziej, nie chcąc pogodzić się ze swoim nowym stanem, postanowił udać się po pomoc do dawno niewidzianego przyjaciela, którego profesja miała mu pomóc wrócić do świata (w pełni) żywych. Ta droga okazała się jednak znacznie dłuższa i trudniejsza, niż Alkkenstan początkowo sądził… Chcecie wybrać się razem z nim w niezwykłą podróż, pełną wrażeń i niejednokrotnie czarnego humoru? Przyprawioną odrobiną innowacji, szczyptą krasnoludzkiego steampunku i krztyną karkonoskich legend? Stało się oczywiste, że sterowiec się rozbije. Afjara krzyknęła. Raz i drugi, a potem jej krzyk przeszedł w jeden długi, nieprzerwany wrzask, choć złodziejka była osobą, którą jako ostatnią można było podejrzewać o panikę w sytuacjach ekstremalnych. Nyteshad trzymający się schodów przeklinał pod nosem. Spokój zachował jedynie przytulony do relingu Alkkenstan, który zaśmiał się głośno i krzyknął do nekromanty: – Nie da się zabić tego, co nie żyje!
Gram od ponad 30 lat (zaczynałem na Atari 130 XE, które wciąż mam na biurku), najchętniej sięgam po produkcje z silnym pierwiastkiem akcji, a najbardziej cenię te, które wciągają opowieściami i szarpią za emocje. W wolnych chwilach uprawiam na gitarze metal, czytam, oglądam (za) dużo seriali i odpędzam kijem Football Managery, w których topiłem kiedyś mnóstwo godzin.