Polska Kronika Gier: Najlepszy (?) rodzimy cykl filmików o grach?

Na początek ostatnie, siódme wydanie Kroniki, opublikowane na początku stycznia:

Fajne? Więcej jest TUTAJ.

§

Ponieważ cała ta inicjatywa bardzo się nam podoba - głównie dlatego, że prezentuje wysoki poziom i nie jest "zrzynką" żadnego z zachodnich pomysłów - postanowiliśmy porozmawiać z jej twórcą, Juliuszem Konczalskim. Oto zapis tego wywiadu:

Kto stoi za Polską Kroniką Gier? Czym się zajmujesz, ile masz lat, jak dużo grasz?
Tak naprawdę jedna osoba, czyli Juliusz Konczalski aka Jules. Choć po pierwszym odcinku, dotyczącym gry UEFA Euro 2008, pojawiały się różne głosy, że to viralowa kampania marketingowa EA, zrealizowana przez profesjonalną agencję reklamową, co oczywiście było totalną bzdurą...

Mam 28 lat, studiuję Kulturoznawstwo na UKSW w Warszawie, ale nie pytaj mnie tylko które to studia w moim życiu. Pracuję na co dzień jako dziennikarz w różnych mediach, papierowych i internetowych, a także jako realizator TV/wideo. O grach piszę od 2000 roku, zaczynałem w pamiętanej przez starszych graczy Załodze G, czyli jednym z pierwszych e-zinów w Polsce.

Jeśli chodzi o gry, to gram na czym się da. Jestem pasjonatem, także zdarzało mi się wydawać ostatnie zaskórniaki na gry, platformy, gadżety czy akcesoria. Obecnie posiadam PC, Xboksa 360, PS3 i iPhone’a, ale w swoim czasie miałem też DS-a, PSP i Wii. Najwięcej i najchętniej gram jednak na PC głównie dzięki Left4Dead 1 i 2 – zwłaszcza przed sesją gra sprawdza się doskonale, jako „odstresowywacz”. W ogóle ostatnio odżywa we mnie miłość do PeCetowych korzeni...

Jak wpadłeś na pomysł stworzenia Polskiej Kroniki Gier? Czy to było twoje pierwsze podejście do tematu "cykliczny filmik o grach"?
Zanim zrealizowałem pierwszą PKG, zdarzyło mi się stworzyć sporo krótkich filmików dotyczących różnych gier, głównie MMO i chyba najwięcej o World of Warcraft, bo byłem, jak to mówi mój znajomy, profesjonalnym graczem WoW-a – czyli: „co wieczór 5-cio godzinne rajdy MC, Onyxia, BWL plus regularny grind ze znajomymi, rozmowy o życiu i kobietach na ventrilo, a także próby wyjaśnienia pewnemu Szkotowi, gdzie jest Polska i kto to był Mickiewicz”. Na szczęście się wyleczyłem...

Jeśli zaś chodzi o samą PKG to był mój pierwszy „cykliczny” projekt, choć wcale o nim tak na początku nie myślałem. Pamiętam, że wtedy ogromną popularnością cieszyły się krótkie filmiki Zero Punctuation autorstwa Yahtzeego.  No i zacząłem myśleć nad czymś równie oryginalnym, ale rdzennie polskim. Mówiąc szczerze nie pamiętam czemu akurat Polska Kronika Filmowa odcisnęła na mnie takie piętno, ale wydało mi się to dość zabawne, połączyć PRL-owską propagandę z grami wideo. No i PRL jest jednak nawet dla młodych ludzi, którzy go nie pamiętają, wciąż zabawny, chyba przez tę specyficzną retorykę partyjną i wyrabianie 300% normy.

Inna sprawa, że jestem chyba niespełnionym reżyserem filmowym i zawsze podobały mi się filmy w których mamy nie tylko fajną stronę wizualną i efektowne sceny, ale też jest jakieś drugie dno (jak choćby w „Urodzonych mordercach” Stone’a). I chciałem w PKG połączyć z jednej strony moją pasję do gier i do kina oraz spróbować też coś skomentować, czy to zjawiska w grach, czy w naszej codziennej rzeczywistości. Nie udało mi się to we wszystkich odcinkach, ale np. PKG nr 2, w której wykorzystałem grę No More Heroes z Wii, to także komentarz do fali polskich emigracji do Wielkiej Brytanii. Podobnie z odcinkiem nr 6, który akurat ukazał się kiedy obchodziliśmy rocznicę okrągłego stołu. Mówię w nim o przemianach w Polsce, ale kadrami z gier (SimCity, The Sims). Generalnie, chciałem stworzyć po prostu w Polskiej Kronice Gier inny świat, będący mieszanką gier wideo, PRL-u i naszej współczesności.

Ile czasu zajmuje ci przygotowanie jednego odcinka Kroniki? Czy jest szansa, że będą one pojawiały się częściej?
Chyba najwięcej czasu zajmuje mi znalezienie, jak ja to nazywam, punktów zaczepienia, czyli elementów na których będzie oparta cała historia. To są takie samowyzwalacze, które otwierają mi w głowie różne furtki i pozwalają wczuć się w propagandowego dziennikarza okresu PRL. Zatem najbardziej pracochłonne jest znalezienie gry i tematu, a następnie rozwinięcie pomysłu. Na tym etapie też często szukam właściwej muzyki, która by dobrze oddawała charakter danego odcinka. Muzyka gra zresztą bardzo ważną rolę, znów powiem o drugim odcinku PKG, w którym z premedytacją wykorzystałem fragmenty muzyki z filmu „Dzisiejsze czasy” Charliego Chaplina. Natomiast z montażem to już różnie bywa. Jeśli poszczególne sceny są dopełnieniem komentarza, to bywa bardzo pracochłonny.

Szansa na większą regularność jest zawsze i zawsze mówię sobie, że postaram się robić kolejne odcinki w znacznie krótszych odstępach czasu. Jednak najważniejsza jest dla mnie wena i pomysł i chciałbym by wciąż były to decydujące czynniki dla powstania kolejnych odcinków, a nie pogoń za np. cotygodniową regularnością. Zatem wszystko rozbija się o dobry pomysł.

Jak Kornika odbierana jest przez graczy? Masz jakieś sygnały na ten temat?
Mogę bazować tylko na komentarzach, które pojawiają się pod filmikami, jak i opiniach znajomych czy osób z innych redakcji. Zasadniczo odbiór jest bardzo pozytywny zawsze, choć widzowie nigdy nie są jednoznaczni w opiniach na temat najlepszego odcinka i to tez mnie bardzo cieszy. Każdy ma po prostu swojego faworyta. Zaskakujące są dla mnie opinie osób, którym PKG się podoba, a nie mają nic wspólnego z grami. To w jakimś sensie pokazuje, że moje filmiki nie są wcale hermetyczne, jak by można było sądzić.

Brakuje w polskim internecie tego typu produkcji. Zgadzasz się z tą opinią? Jak sądzisz, dlaczego nie mamy rodzimych odpowiedników "Ash, whatcha playin", "Mega64", itd?
Zdecydowanie się zgodzę, że brakuje w naszym Internecie takich materiałów czy nawet cyklów. Czasem zdarza mi się natrafić na fajne machinimy, właśnie realizowane przez Polaków, ale są to pojedyncze przypadki, które w gruncie rzeczy potwierdzają regułę. Mówiąc szczerze nie mam pojęcia dlaczego tak się dzieję, może to kwestia braku pomysłów albo chęci?

Pod koniec roku zaskoczyłeś filmikiem z Owieczką Basią. Masz więcej pomysłów na inne cykle, niż Kronika? No i... czy Owieczka powróci?
Jest jeszcze jeden cykl – Z pamiętnika redaktora K. Raptem 3 odcinki, ale to już bardzo nieregularne przedsięwzięcie. Niektóre pomysły rodzą się bardzo spontanicznie i ciężko powiedzieć, czy uda mi się czymś jeszcze zaskoczyć, wierzę że tak. Owieczka Basia chodzi mi nieustannie po głowie i jest prawie pewne, że powróci, ale najwcześniej w lutym, ze względu na sesję na uczelni. Mam już wstępne pomysły także na kolejny odcinek PKG, no ale to wszystko, jak mówię, dopiero po sesji.

Oglądasz "filmiki" o grach tworzone za granicą? Słuchasz podcasty? Czytasz sieciowe komiksy? Które cykle podobają ci się najbardziej?
Wbrew pozorom nie mam zbyt wiele czasu na przeglądanie wszystkich ciekawych rzeczy w sieci i w dużej mierze polegam na tym, co zasugerują mi inni. Do pewnego momentu bardzo podobał mi się cykl Zero Punctuation, ale w końcu zacząłem mieć nieodparte wrażenie, że seria zaczyna zjadać swój własny ogon i zupełnie przestałem śledzić kolejne odcinki. Mówiąc szczerze, nie wiem, czy w ogóle jeszcze istnieje? Lubię za to Angry Video Game Nerd, no i co jakiś czas zaglądam na Penny Arcade, ale któż tego nie robi?
Jeśli chodzi o tradycyjne serwisy o grach, to jestem wiernym fanem Jeffa Gerstmanna i serwisu GiantBomb, no i rzecz jasna ich oficjalnego podcastu. Natomiast z polskich podcastów o grach regularnie słucham Fantasmagierii.

Dzięki za wywiad i pozdrowienia dla wszystkich czytelników CD Action!

PS. I jeszcze wyjaśnienie na temat Owieczki Basi - było to zgłoszenie na konkurs "I ty możesz być gwiazdą God of War III" (jego opis znajdziecie TUTAJ). Oto praca nadesłana przez "Owieczkę" - naszym zdaniem powinna wygrać: