Gry, filmy i inne dzieła (pop)kultury przyzwyczaiły nas do tego, że kontynuacje bywają gorsze od pierwowzorów. The Fractured but Whole robi niektóre rzeczy lepiej od Kijka Prawdy, ale w ogólnym rozrachunku wypada gorzej od niego.

Respawn Entertainment przedstawia naprawdę atrakcyjną wariację na temat pewnej biblijnej przypowieści – co by było, gdyby Goliat był wyposażony w wyrzutnię rakiet, a Dawid zamiast procy miał jetpacka i karabin? Co więcej – co by było, gdyby ramię w ramię walczyli z podobnymi sobie duetami?

Zapowiada się jedna z najlepszych gier Telltale! Ale, bądźmy szczerzy, to wciąż gra Telltale.

Głowa do góry. Nie musisz nakręcić dobrego filmu, żeby zachwycić miliony.

Są gry, których wygrać się nie da.

Jeden z najpopularniejszych modeli na rynku już gościł na łamach CD-Action. Za pierwszym razem była to jednak wersja z ekranem 4K. Teraz na warsztat Allor wziął tańszy model Full HD.

Postawmy sprawę jasno od razu: to najlepiej zaprojektowana gra z otwartym światem wszech czasów. Koniec, kropka. Może historia Wiedźmina albo klimat GTA pasują wam bardziej, ale jeśli chodzi o dopracowanie rozgrywki, MGSV nie ma konkurencji.

Święty Mikołaj będzie miał w tym roku łatwiej – już wiem, co chcę mieć pod choinką: ten monitor. Gdy pierwszy raz zobaczyłem ultrapanoramy, pomyślałem, że będzie się grało fenomenalnie – jak tylko zakrzywią matryce. LG 34UC97-S udowadnia, że tak to w praktyce wygląda.

Wyświetlacze ultrapanoramiczne zyskują coraz większą popularność, w dobrze napisanych grach zapewniają bowiem większe pole widzenia (obecnie to już większość nowych tytułów, poza paroma wyjątkami, zazwyczaj konwersjami z konsol). Ale zwykłe ultrapanoramy to już nic specjalnego, teraz szczytem są modele z zakrzywionym ekranem, jak testowany w numerze 08.2015 CD-Action  LG 29UC97.

1959. Grupa studentów ginie w niewyjaśnionych okolicznościach w pokrytej śniegiem przełęczy. Ich namiot rozdarto od środka, ich koszmarnych ran nikt nie potrafi wytłumaczyć, ich skóra ma pomarańczowy odcień, ich ubiór wykazuje radioaktywność. Śmierć grupy Diatłowa to równie prawidziwa, co fascynująca historia – czy polskie studio IMGN.PRO podołało jej przełożeniu na język gier?

Słowem wstępu: nie podzielam moralnych wątpliwości redaktorów Polygona, włodarzy GOG-a, PR-owców Epica, ani kontrolerów ESRB, a żeby zobaczyć, gdzie mam „brak kontekstu przemocy”, za jaki to zlinczowano chłopaków z Destructive Creations, musielibyście zaopatrzyć się w gumowe rękawiczki. Powiem więcej: gliwicki twin stick shooter nijak nie szokuje.

Wyobraźcie sobie tak wierny port gry arcade, że da się w nim uruchomić nawet dźwięki automatowego joysticka i wentylatora – ale jednocześnie taki port, który łączy zalety wszystkich wcześniejszych konwersji gry i dodaje jeszcze coś od siebie. Jeśli jakiś fan filmu Top Gun jeszcze nie grał w After Burner II, nigdy nie miał lepszej okazji, żeby zacząć.

Ostatnio zrecenzowałem Code Name S.T.E.A.M. i nadal boli mnie to, jak bardzo ta gra się nie udała. Dlatego dla równowagi w kosmosie chwyciłem za pierwszą-lepszą odsłonę Fire Emblem – serii tworzonej przez to samo studio. Serii – wyzywam was, hejterzy Awakening – pozbawionej słabych gier.

Wiedźmin 3: Dziki Gon, najważniejsza gra roku, zaraz trafi do sklepów – możemy więc zacząć owijać się kocem, rozsiadać przed komputerem i szukać pokojówki, która będzie przynosić ciepłe posiłki i czyścić nocnik. A po napisach końcowych zapaść w sen zimowy, bo już niczego ciekawego w naszej cudownej branży (przynajmniej do 2017) nie zobaczymy.

I jak ja mam wam napisać tę recenzję? Przecież zaraz zbesztam grę strasznie – bo jest u podstaw niedobra, źle pomyślana i niekonsekwentnie zrealizowana. Ale powinna wam się spodobać, bo to wszystko tylko narzekanie wybrednego marudy.

Nie spodziewałem się, że tak się da, ale Bloodborne’a ogrywam iście każualowo, nie ślęcząc po nocach przed ekranem, nie szukając w sieci statystyk broni. Walę z aksa, kicam między wrogami, oglądam scenerie i nie jest źle. Ale jak bardzo jest dobrze?

Miłośnicy japońskich strategii turowych nie mogą powiedzieć, że są rozpieszczani przez twórców – reprezentanci gatunku pojawiają się w szczątkowych ilościach, więc na wieść o Natural Doctrine, nowej turówce od Kadokawa Games, kilku osobom z pewnością skoczyło ciśnienie, jednak czy słusznie? Recenzja cdaction.pl!

Acquire, studio znane przede wszystkim z serii skradanek Tenchu i niedocenianego Way of the Samurai, zaprasza nas na wycieczkę do Akihabary – słynnej dzielnicy Tokio nazywanej często mekką otaku. Atmosfera „Akiby” odwzorowana jest tu niesamowicie i zachwyci wielbicieli Japonii, ale co z resztą gry? Recenzja cdaction.pl!

Choć jej twórcy mogliby spocząć na laurach, rok do roku FIFA – flagowa seria EA Sports i najpopularniejsza gra sportowa na świecie – ewoluuje. Zmiany zawsze wychodzą jej na lepsze, ale zdarza się, że poszczególne nowinki nie przez wszystkich fanów cyklu oceniane są równie dobrze. I tak jest właśnie w tym roku...