Dotychczas w cyklu ukazały się:

TES Nieznany: Część I

***

Bretoni (le jestem tres francuski)

Kiedy ludzie zaczęli emigrować z Atmory do Tamriel, kontynent był już w znacznej mierze pod kontrolą Merów (czyt. elfów). W związku z tym Nedowie, bo pod taką nazwą znani są pierwsi homo sapiens, chcąc nie chcąc musieli w większym lub mniejszym stopniu poddać się elfiemu panowaniu. Udawało się w różnym stopniu - o ile Nedowie którzy trafili w ręce Ayleidów zdecydowanie nie mieli ubawu (o tym później), to tym pomieszkującym w prowincji High Rock żyło się znośnie.

Nie żeby istniało poszanowanie praw mniejszości: gospodarze dysponowali ogromnymi przywilejami, w tym prawem do brania sobie konkubin spośród ludzi, które to prawo było stosowane tak często, że w końcu pojawiła się nowa kasta – mieszańcy ludzi z merami. Ci, zwani właśnie Bretonami, cieszyli się znacznie lepszymi statusem, aczkolwiek nadal oficjalnie podlegali elfom. Ostateczna wolność przyszła wraz z antyelfickimi rozruchami, jakie rozlały się po całym Tamriel.

Półelfi Bretoni to zresztą ewenement, bo zazwyczaj w serii TES, w przypadku związków mieszanych, dziecko przejmuje rasę matki. Dlaczego akurat w tym przypadku możliwe było wymieszanie krwi - tego twórcy gier chyba nigdy nie uściślili. Po swoich ludzkich przodkach Bretoni odziedziczyli nienajgorszą kondycję fizyczną i wygląd, zaś po Aldmerach – ogromny talent do magii oraz... skłonność do wbijania noża w plecy. Dość powiedzieć, że High Rock, gdzie Bretoni są najliczniejszą rasą, jest podzielone na dziesiątki królestw, które są w stanie niemal ciągłych wojen ze wszystkimi dookoła.

Swoją drogą: Tiber Septim był Bretonem, a przynajmniej Nordem urodzonym w High Rock.

Cyrodiilczycy (Imperials)

Najwyraźniej każde uniwersum wymaga rasy ludzi-ludzi, osobników w gruncie rzeczy nijakich, ale jakimś cudem władających wszystkim po horyzont. Nie inaczej jest ze światem TES, choć wspomniana wyżej potrzeba zaznaczyła się dopiero w Morrowindzie (wcześniej Prowincja Imperialna była po prostu miejscem, gdzie mieszkali przedstawiciele wszystkich ras, a rządy sprawowali IIRC Nordowie).

Imperialni są potomkami Cyro-Nordów i Nedów, żyjących pod rządami Ayleidów (elfia rasa, której przedstawicielem był antagonista TES IV: Knights of the Nine). Pod rządami długouchych było im jednak – mówiąc delikatnie – niezbyt wesoło. W końcu ludzie podnieśli bunt pod przewodnictwem Świętej Alessii i w przeciągu paru wieków wyrżnęli Ayleidów praktycznie do nogi. Oswobodzeni założyli Pierwsze Imperium i mieli spore szanse, by (jako pierwsi w historii!) podbić całe Tamriel. Na przeszkodzie stanęła secesja Kolowii, która doprowadziła do rozpadu Imperium. Pierwszego imperium.

Drugie powstało w odpowiedzi na inwazję z Akaviru i, wskutek sprytnych manewrów politycznych, kontrolowało całe Tamriel. Całe? Nie! Jeden Morrowind wciąż stawiał opór najeźdźcom. Akavirczycy zdołali utrzymać władzę przez kilkaset lat, ale ich panowanie zakończyło się z powodu niekompetencji rządzących.

Następne 400 lat to okres ciągłych sporów między prowincjami. Ostatecznie kontynent udało się zjednoczyć Bretonowi Nordowi z High Rock znanemu oficjalnie jako Tiber Septim, który wykorzystał w tym celu wojska, magów, przekręty, robota zbudowanego z boga i krasnoludów (nie pytajcie...), duszy kumpla (nie protestował) i wszystkiego, co mu wpadło w ręce (znaczy się cesarzowi, nie kumplowi).