Salman Rushdie: Ukrywając się przed ekstremistami religijnymi uciekał w świat gier komputerowych
Salman Rushdie dzięki swojej książce "Szatańskie wersety" został przez ajatollaha Chomeiniego, duchowego przywódcę Iranu, skazany na śmierć w 1989 roku. W latach 90-tych sporo czasu spędził więc ukrywając się przed ekstremistami religijnymi. W książce "Joseph Anton: Autobiografia", która niedawno pojawiła się w księgarniach, możemy poczytać jego ówczesne wspomnienia. Okazuje się, że jedną z rzeczy, które pomogły mu przetrwać... były gry komputerowe.
W swojej książce: "Joseph Anton: Autobiografia" (Joseph Anton to kombinacja imion ulubionych pisarzy Rushdiego, Josepha Conrada i Antona Czechowa, a jednocześnie imię i nazwisko fikcyjnej tożsamości, którą przybrał) Salman Rushdie wspomina, że w latach 90-tych bardzo często uciekał od rzeczywistości w świat wirtualny. Grą, która pomogła mu znieść ukrywanie się, przenoszenie z domu do domu w towarzystwie uzbrojonej obstawy i przeróżne inne "niedogodności" życia z wyrokiem śmierci, było... Super Mario World. Gra wydana na SNES-a w 1990 roku.
Pisząc o sobie w trzeciej osobie stwierdził, że:
"Polubił hydraulika Mario i jego brata Luigiego, czasami świat Super Mario World był szczęśliwą alternatywą do tego, w którym żył przez resztę czasu".
Chociaż gry jako takie nie zajmują w książce zbyt wiele miejsca, serwis The Millions zauważył, że inspirację Super Mario World można wyczuć w książkach dla dzieci, które napisał Rushdie. Główną bohaterką "Luka i Ogień Życia" jest Super Luka, która otrzymuje 999 żyć i musi przebyć kilka "leveli", by zdobyć ogień życia, który będzie w stanie obudzić jej ojca ze śpiączki. Luka może też uderzyć w złotą kulkę na końcu każdego z poziomów i w ten sposób "zapisać" stan swojej przygody.
Serwis The Millions cytuje też opinię Rushdiego na temat gier jako takich:
"O wiele luźniejsza struktura gier i o wiele większa rola odbiorcy [niż w książkach], możliwość wyboru w jaki sposób zwiedza się i zamieszkuje obserwowany świat. Gracz nie musi przestrzegać głównej linii fabularnej, przez długie okresy nie musi w ogóle się nią interesować. Istnieje wiele zwrotów, zakrętów i dygresji, z których można korzystać i odnajdywać w nich mikro-historie, inne rzeczy, w których można uczestniczyć zamiast bawić się główną, makro-historią. To coś, co interesuje mnie [w grach] najbardziej jako autora opowieści... opowiadanie historii bokiem".
Everybody wants to be a Master — everybody wants to show their skill. Everybody wants to get there faster, make their way to the top of the hill. Each time you try you're gonna get just a little bit better. Each day we climb one more step up the ladder. It's a whole new world we live in — it's a whole new way to see. It's a whole new place, with a brand new attitude. But you've still gotta catch 'em all... And be the best that you can be!