[Kalendarz adwentowy cdaction.pl] Dzień czwarty
Zjedliście już czwarty kawałek wyrobu czekoladopodobnego w kształcie, który miał przypominać Mikołaja? Dzisiaj powspominamy genialną przygodówkę – a raczej całą serię, która w tym roku zakończyła się wraz z wydaniem ostatniej części. Coś, co trzeba nadrobić.
Jakiś czas temu na przestrzeni miesiąca czy dwóch przeszedłem całą serię Blackwell od Wadjet Eye Games. Dopiero po napisach końcowych ostatniej części – The Blackwell Epiphany – zdałem sobie sprawę, że to już wszystko. Dave Gilbert zapowiedział, że teraz, kiedy historia została zamknięta, będzie mógł nareszcie zająć się czymś innym, czymś mniejszym.
Świadomość, że kolejny rozdział tej opowieści prawdopodobnie nigdy nie zostanie napisany, ukłuła mnie prosto w serce – brzmi to strasznie poetycko, ale ciężko w zjadliwy sposób opisać to uczucie w żołądku, które mi wtedy towarzyszyło. Wcześniej zdarzyło mi się to tylko raz. Zastanawiałem się, dlaczego.
I chyba wiem: świata opisanego przez Gilberta się nie odbiera. Do niego się wchodzi całym sobą. Chociaż każda odsłona Blackwell to point-n-clikowa przygodówka, która nie ma nic wspólnego z fotorealizmem, "immersja", jaką zapewnia, jest wyjątkową rzadkością – niezależnie od tego, czy mówimy o grach, czy innych dziełach sztuki.
Mógłbym tu wymieniać, jak to przy pisaniu scenariusza czy dialogów albo przy nagrywaniu pełnego voice actingu do gry czteroosobowego studia osiągnięto mistrzostwo, którego wciąż brak w przytłaczającej większości produkcji AAA z budżetami liczonymi w milionach dolarów. Mógłbym napisać, jak dobrze przemyślanymi, charyzmatycznymi i pełnymi postaciami są Rosa Blackwell i Joey Mallone (ba, sporo pobocznych również)... ale czy ma to sens? Jeżeli nie mieliście styczności z serią, która zakończyła się wraz z tegorocznym The Blackwell Epiphany, będą to dla was puste słowa.
Napiszę tylko, żebyście zagrali w pierwszą część – The Blackwell Legacy – nawet, jeśli nie lubicie przygodówek.
Redaktor naczelny CD-Action. Zagraj w Unavowed.