[Kalendarz adwentowy cdaction.pl] Dzień drugi

Shovel Knight

Jak często zdarza wam się grać w pikselowe gry indie? Mnie ostatnio coraz rzadziej – im więcej trafia ich na Steam czy konsole, tym większa moja awersja do tego typu stylistyki. Mam wrażenie, że ostatnio już średnio raz na kilka dni narzekam na to, jak ogromny potencjał – bo przecież wszyscy kochamy stare gry – został zmarnowany przez leniwych twórców, którzy w pikselach widzą nie styl graficzny czy cześć oddaną retro, a drogę na skróty.

I jakiś czas temu tak sobie przeklinałem ten świat i machałem pięścią ku niebu, aż nagle zobaczyłem pewien trailer.

Jak to? – pomyślałem – To naprawdę jest nowa gra? Wydają ją na NES-a? Gdzie mogę złożyć zamówienie na kartridż?

Okazało się, że owszem, Shovel Knight to zupełnie nowa produkcja, ale nie, twórcy nie zamierzają wydać jej na Nintendo Entertainment System ani w ogóle na żadnym retro-sprzęcie. Stworzona została jednak z uwzględnieniem ograniczeń NES-a – między innymi zgodnie z jego paletą kolorów, dzięki czemu wygląda tak... naprawdę staro.

Wrażenie, jakie zrobiła na mnie gra na pierwszy rzut oka to nic przy tym, co spotkało mnie, kiedy wreszcie miałem okazję w nią zagrać. To nie tylko stuprocentowo odtworzone retro – Shovel Knight jest lepszy od Mega Mana, DuckTales i innych platformówek, z których czerpie inspiracje. Yacht Club Games wzięli to, co kochamy w retro i uzupełniło o dobrodziejstwa faktycznego postępu. Gra jest więc znacznie większa i  bardziej rozwinięta, niż to, czego spodziewalibyśmy się po grze z kilkumegowego kartridża, ale nie traci retro-uroku.

Jeżeli jeszcze nie graliście w Shovel Knight, nalegam – nadróbcie to. Przede wszystkim jednak, co zawsze powtarzam, z padem w ręku i przed telewizorem. Najlepiej na podłodze. I możecie poprosić mamę, żeby co chwilę kazała wam wyrzucić śmieci i posprzątać pokój.