Nintendo 3DS - już graliśmy. Wrażenia!

Ambicje japońskiego koncernu związane z Nintendo 3DS są ogromne - jego przedstawiciele twierdzą, że będzie to "największa w historii premiera platformy do gier", zapowiadają także, że ich konsola okaże się "pierwszym prawdziwie masowym urządzeniem 3D na rynku". Jak te zamierzenia wypadają w konfrontacji z rzeczywistością? Jakie jest Nintendo 3DS? Jakie gry pojawią się w okienku startowym tuż po premierze? Co poza grami zaoferuje "trójwymiarowy DS"?

Konsola

Nintendo 3DS to widoczna kontynuacja dotychczas dostępnego na rynku DS-a, a dokładniej jego wersji DSi. Oba sprzęty łączy podobna obudowa, a także dolny ekran dotykowy - o tych samych wymiarach i rozdzielczości. W dłoniach 3DS jest wyraźnie cięższy i sprawia wrażenie urządzenia bardzo poważnego, profesjonalnego - leciutki DSi można wziąć przy nim za zabawkę dla dzieci.

Bliższe przyjrzenie się obudowie wskazuje na te elementy 3DS-a, które różnią go od poprzednika. Krzyżak służący do sterowania dostał towarzystwo w postaci tzw. circle pada, czyli analogowego "dżojstka", umieszczonego w bardzo wygodnym miejscu, bardzo precyzyjnego, przez co na pewno będzie chętnie będzie wykorzystywany przez developerów. Nowe są również kamerki - konsola ma dwie na zewnętrznej obudowie (służą do wykonywania zdjęć w 3D), oraz jedną pomiędzy ekranami, która pozwala łapać zdjęcia gracza, wykorzystywane potem w niektórych grach.

Nowe elementy obudowy to również przycisk Home, który pozwala opuścić grę (pauzując ją) i przejść do menu konsoli, a także suwak umieszczony na prawo od górnego ekranu, który umożliwia płynne przechodzenie między obrazem 2D a 3D.

Ekran 3D to oczywiście najważniejszy element konsoli. Ma przekątną 90 mm, proporcje 5:3 i rozdzielczość 800×240 pikseli (400 x 240 pikseli na każde oko) i pozwala oglądać obraz 3D bez żadnych dodatkowych okularów. Pierwsze wrażenie? Łał! To naprawdę działa. Nie dziwi fakt, że w ramach promocji Nintendo chce wypuścić na ulice dużych miast Europy, USA i Japonii hostessy z konsolami, bo to na pewno przyniesie efekt - każdy pasjonat gier, szczególnie młody (a do tej grupy Nintendo kieruje swoje produkty), będzie zachwycony tym, co zobaczy, gdy pierwszy raz spojrzy na 3DS-a. Grafika prezentuje się wyraźnie lepiej, niż na DS-ie, jest mniej więcej porównywalna z obecnym PSP, ale wrażenie trójwymiaru znacznie zwiększa jej efektowność. Na szczęście nie potwierdzają się doniesienia o bólach czy zawrotach głowy, które miałyby towarzyszyć obcowaniu z konsolą - mimo że podczas prezentacji spędziłem przy niej łącznie ok. 2 godzin nie miałem żadnych kłopotów, podobnie jak uczestniczący ze mną w pokazie znajomi dziennikarze.

Trzeba jednak zaznaczyć, że obraz 3D nie jest idealny - lub też inaczej: jest idealny tylko wtedy, gdy patrzymy prosto na konsolę. Każde odchylenie głowy w lewo, w prawo i w górę o więcej niż powiedzmy 20% powoduje, że obraz zaczyna się rozjeżdżać, nieco bardziej można odchylić się "do dołu". Ciekawy efekt zauważyłem również w grach, w których nagle zmienia się plan - np. wtedy, gdy po pojedynku na ekranie pojawia się okienko z informacjami o statystykach walki. W takich sytuacjach wzrok potrzebuje ułamka sekundy, by dostroić się do nowego planu i ponownie powoduje to chwilowe (trwające mgnienie, ale jednak zauważalne) rozjechanie się obu obrazów wspólnie tworzących "trójwymiar".

Odpowiedź na podstawowe, kluczowe pytanie: "Czy to działa?" brzmi jednak twierdząco - tak, to działa i wygląda naprawdę dobrze.